środa, 9 stycznia 2013

Inicjacja.



Tak, jak tytuł brzmi. Dzisiaj moje poranne przemyślenia były związane z inicjacją jaką kiedyś zachodzili nasi przodkowie, a dokładnie inicjacja z chłopca w mężczyznę . Gdyby zgłębić się w naszą kulturę, tradycje słowiańska, tam zawsze była obecna przemiana chłopca w mężczyznę. Obcinanie włosów, nadanie imienia, pasowanie na rycerza, to wszystko od zawsze towarzyszyło nam. Presja takiej inicjacji przygotowywała psychicznie chłopca w wieku 13-14 lat, na to by stać się prawdziwym mężczyzną, było to w pewien sposób wymuszane. Wiedział, że po tym to na nim będzie polegać rodzina, gdy ojciec pójdzie na wojnę czy opuści rodzinę w jakiejkolwiek innej sprawie. Dlaczego nawiązałem do tej przemiany ? Po pierwsze bodziec do tego rodzaju przemyśleń dał mi utwór :

DONATAN, RÓWNONOC- NIESPOKOJNA DUSZA- Chada, Sobota, Słoń.

Po drugie, osobiście uważam, że my jako chłopcy/ mężczyźni w XXI w. potrzebujemy tego, może nie w tak brutalny sposób jak było robione to kiedyś, ale mamy za mało dostarczanych od swoich ojców wskazówek, informacji, jak żyć, jak sobie radzić, jak traktować kobiety. Większość z nas nie ma narzuconej ramy typu ‘teraz ty musisz się opiekować domem, rodziną’. Ciągle słyszymy, o mami synkach, mających po 30 lat, mieszkających wciąż na mamy garnuszku, nie potrafiących uprać sobie skarpetek, a o gotowaniu obiadu nie wspomnę. Jest to dla nich istna czarna magia. Nie mających w ogóle obrazu rodziny w swojej głowie.  Inicjacja nadawała człowiekowi charakter, ryła w głowie wpojone zasady. Dzisiaj kiedy sam nie spostrzeżesz , że bark ci jaj, bark ci zawzięcia, wytrwałości w dążeniu do celu i  nic z tym nie zrobisz. To  nikt nie zwróci Ci uwagi, że jesteś totalną pizdą.

 Dlaczego tak jest ?  Bo społeczeństwo przywykło już do takich ludzi. Każdy kto ma rozum, jest świadomy siebie, swoich cech, zalet, wad. Zrobi wszystko, żeby stać się lepszym, czy to w danej dziedzinie, czy w relacjach między-ludzkich, czy w czym innym.  Szkoda, że tak przydatna rzecz została wymazana z naszej tradycji. Dla mnie widoczne są same korzyści z tego. Jednak, czy nie byłoby o wiele łatwiej nam funkcjonować, ze świadomością naszej wartości jako mężczyzny ? Sam pamiętam, kiedy w pierwszej klasie podstawówki, zapisałem się na karate. Za 5 miesięcy organizowany był wyjazd, dwutygodniowy, nad morze. Kiedy usłyszałem o tym, od razu chciałem jechać. I tak się stało. Tylko jeszcze wtedy nie wiedziałem co mnie tam będzie czekać. Po 3 dniach, zacząłem odczuwać tęsknotę za rodzicami, z dnia na dzień robiło się coraz gorzej. Chciałem wracać. tylko wiedziałem, że będę czuć się jak ostatni przegrany, ostatnia pizda. Wytrwałem.  Myślę, że dla mnie był tutaj przełomowy moment. Znam osoby, które nigdzie nie ruszają się bez swoich rodziców, są przywiązani do nich jeszcze niewidzialną pępowiną. Dla mnie ma to wiele wad. Co się dzieje, kiedy zdarza się jakaś tragedia. Nagle zabraknie rodziców. Zostajesz sam, na pastwę losu.


·        Wszystko wydaje Ci się trudne,
·                  
      Niczego nie potrafisz zrobić,
·               
            Masz problem odnaleźć się w realnym świecie, gdzie nie ma twojego utopijnego miejsca stworzonego               przez rodziców,
·                 
            Nie jesteś w stanie efektywnie zarządzać swoimi pieniędzmi, bo zawsze mama robiła to za Ciebie.



Zgadnijcie co ? Tak powstaje bardzo dobry materiał na MENELA, który chce wyłudzić od was złotówkę na bułkę, śmierdzi, śpi na dworcu i życie jest dla niego męką. A nie zastanawiało was to dlaczego menele są menelami ? Chyba lubią to, przyzwyczaili się do tego, tak jak Ty przyzwyczajasz się po 5 sekundach do zapachu perfum starej babci w autobusie. Kto chciałby skończyć jak ten menel, życiowi przegrani. Oczywiście nie twierdze, że tylko tak zostaję się menelem.

Zdaje sobie z tego sprawę, że jest masa innych czynników z tym związanych.   Kiedy nie ma się odpowiedniej determinacji, aby odnieść sukces, kiedy zdarzy nam się, że znajdziemy się na zakręcie życiowym, upadniemy na dno. Trzeba potrafić wziąć się za szmaty potrząsnąć sobą i zadać pytanie ‘ Kim jestem ? mężczyzną czy jakąś popierdułką ‘. Wszyscy z nas, obojętnie czy jest to kobieta czy mężczyzna, powinni mieć w swoim życiu, taką ich wewnętrzną inicjacje. Życie jest i będzie, od Ciebie tylko zależy czy będzie ono dla Ciebie dobre czy złe. 

niedziela, 6 stycznia 2013

Confidence Gentelman.


Pewność. Czym ona jest, a dokładnie ?  Pewność siebie. Tak często używane w XXI w. Hasło pewność siebie, zagościła już w prawie każdym kącie naszego życia. Nurtujące jest to, z jaką intensywnością przejawia się to.  Panuje takie przekonanie, że wszystko co robimy dobrze, jest automatycznie uważane, że jesteśmy pewni siebie w tej dziedzinie. I szczerze ? Tak jest. To nie jest potwierdzone tylko moimi słowami. To przekonanie potwierdza po prostu życie.


 
   Zobaczymy na jeden przykład. Pewność siebie w stosunku do kobiet. W relacjach interpersonalnych. Jeżeli facet wie, jak się zachować, co zrobić przy kobietach, jeżeli wie, jak pobudzić dobrze ich emocje, wzbudzić zaufanie, zbudować komfort, psychiczny i fizyczny, ma świadomości swojej seksualności. Po prostu jest pewien swojej wartości którą może dać kobiecie. Wie jak wykorzystać te wszystkie czynniki na swoją korzyść. To wszystkie kobiety, powiedzą że jest ? PEWNY SIEBIE ! Pewnie nie raz widziałeś taką sytuacje, gdzie pewien facet wchodzi do klubu. Idzie do baru, bierze drinka, siada, rozgląda się po klubie i znajduję kobietę, która mu się podoba, idzie do niej, on wie czego chce. Chce ją poznać. Ona tańczy z koleżankami w kółku (zadziwiające jest to, że tańczą tam od 20 min, i żaden facet nie miał odwagi podejść i wziąć do tańca.) Dochodzi do niej, ona może go zauważy może nie, myślicie, że on czeka łaskawie na jej zgodę, czy zadaje sobie pytanie ‘ będzie chciała zatańczyć ?’ Nie ! Chwyta za ją za rękę, nie czekając na jej reakcje i mówi ‘ Zatańcz ze mną’. Uświadamia ją, co czeka ją za chwilę. Uśmiecha się i porywa do tańca. Ale co chciałem Wam tu pokazać. Jego pewność siebie objawiła się w tak małym elemencie, że podszedł do najładniejszej kobiety w klubie, nie bał się wziąć tego czego chciał. Tu miał z automatu u kobiety plusa. Ale później rolę dogrywają zupełnie inne czynniki, ale to nie temat na dzisiaj.  Albo jeszcze jeden, banalny przykład. Jesteś głodny, chcesz sobie zrobić kanapkę. Czy zastanawiasz się jaki w tym jesteś chujowy, jakie nabyłeś kompetencje od Magdy Gesler ? Nie. Jesteś pewien, ze potrafisz zrobić kanapkę i ją robisz. Proste jak budowa cepa.


   
    Okej. Ale skąd się wziął popyt  na pewność siebie? Ano, nastały takie dziwne czasy, powstał deficyt jakiegoś głównego składnika decydującego o męskości, a spowodowane jest to tym,  że faceci, zamiast dbać o kobiety, dom, rodzinę. Dbają wyłącznie o siebie, swój wygląd. Nie mówię, że jest to coś złego. Bo facet swoją wartość nabywa przez rożne aspekty. Jednak chodzi mi o zbyt przesadne dbanie, robienie sobie makijaży, jakieś kolczyki, tam gdzie nawet nie pomyślałbym, że można sobie zrobić, nie potrafią zaopiekować się kobietą, bo nimi opiekują się jeszcze mamy czyli kobiety, doszli do wniosku, że to ich przyszłe partnerki powinny stwarzać im bezpieczeństwo, zapewnić byt, a oni wciąż by malowali sobie powieki. Jak to było metro-seksualny, kurwa niedługo będzie samolotowo-seksualny, bo będzie robił sobie makijaż na twarzy i dłoniach szybciej niż nie jedna kobieta.  Więc Panowie, jeżeli chcecie mieć piękne kobiety, sukces w życiu, musicie być jak najbardziej elastyczni i zdobywać doświadczenie w różnych dziedzinach. Nic samo nie przychodzi. Praca ! Zdobywanie PEWNOŚCI SIEBIE, jest totalnie proste, ale o tym kiedyś indziej. 

niedziela, 22 lipca 2012

Gryzienie.


Zauważyłem, że zaczynam pisać kiedy targają mnie myśli, że bezproduktywnie wykorzystuje swój czas, zero efektywności w tym co robie, w danej chwili. Kiedy czytam książki w ogóle nie związane z szeroko pojętym rozwojem mojej osoby, mam to samo. Świadomość tego, że mógłbym wykorzystać ten czas na coś bardziej mi potrzebnego. Niby wiem, że samo czytanie w sobie rozwija różne pokłady naszego mózgu, np. czytanie jakiś powieści rozwija wyobraźnie, podobno uczy bardziej kreatywnego myślenia. Jednak za każdym razem, kiedy poświęcę na książkę około jednej godziny, a ta książka nie daje mi żadnych narzędzi, które mógłbym wykorzystać w sposób praktyczny w swoim życiu, to tak jakbym siedział przed pudłem wydobywającym obraz, i dźwięk, na kanapie pijąc hektolitry coca-coli, wpierdzielejąc po 8 pączków. Dostarczyłbym takiej dawki cukru, ze chyba wyjebałoby mnie w kosmos albo i jeszcze dalej, tak sądzę.  Czy wy też tak macie, że gryzie was sumienie, że tak bezproduktywnie spędziliście cały dzień, siedząc przed komputerem, oglądając TV. Dość rzadko mam takie dni, ale zdarzają się, wtedy moje poczucie winy przez cały dzień rośnie, pod wieczór ulegam, za dużo dialogu wewnętrznego, sabotaż robi swoje.  Zaczynam robić rzeczy które ukoją moje sumienie. Może to być drobna rzecz, np. znalezienie nowego przepisu na kolacje i zrobienie jej, od razu czuje się tak jakby mądrzejszy, że niby więcej potrafię. Zastanawiam się nad jednym czy to nie jest mydlenie sobie oczu ? bo życie jest po to, by je spędzać w taki sposób jaki podoba się nam, wnioskując: nie podoba mi się nic nie robienie ? Nie lubię trwać w ciągłej bezczynności ? Przecież każdy lubi być leniem. Ale lubi być leniem nie robiąc nic przez miesiąc ? Dochodzę do wniosków, że musze zrobić coś naprawdę satysfakcjonującego, lub narobić się jak głupi, żeby poczuć szczęście, radość z lenistwa i odpoczynku ? Jest to dziwna zależność u mnie. Bo nie wiem czy następują takie rzeczy w środowisku którym się przewijam, w którym trwam.